Laat ik mij even voorstellen, ik ben Menno en van kleins af aan een echte autoliefhebber.

Van jongs af aan speelde ik al met matchbox autotjes en volgde verschillende autosport categorieen. In mijn tienerjaren heb ik veel gekart en reed ik op landelijk niveau met slotraceauto's. scooters heb ik op mijnde zestiende overgeslagen om vol gespaard klaar te zijn op mijn achttiende gelijk mijn rijbewijs te kunnen halen. Helaas gooide mijn hobby's roet in het eten. Inmiddels had ik de slotrace auto's ingeruild voor de grote en duurdere radiografische variant. In die tijd heb ik hard gewerkt, veel auto's gewassen op zaterdag en vlak voor mijn negentiende verjaardag had ik het roze papiertje in mijn zak. Omdat een eigen auto toen nog zinloos en veel te duur was maar even gewacht met de aanschaf hiervan. Rond mijn eenentwintigste Had ik het industrieterrein wel gezien met de r/c auto en had ik het idee om me bij een club aan te sluiten en hiermee wedstrijden te gaan rijden, maar ja met de dichtbijzijnde club twintig kilometer verderop en een berg aan gereedschap was zowel o/v als de fiets voor mij geen optie.
Er moest een auto komen, en niet alleen puur voor het vervoer van A naar B. Mijn oog viel op een Mazda MX-5 een heerlijk rijdende sportieve cabrio.

 

Met kerst had ik toen al een autoverzorgingspakket gekregen met onder andere een spons, een zeem en een raamwisser.
Voor aflevering van de auto had de garage deze nog snel even gewassen want hij zat onder het zand. dit was achteraf goed te zien door alle waskrassen die erop zaten.
Met een flacon groen gekleurde wax moest dit toch weg te krijgen zijn, uiteindelijk eindige elke waxbeurt met groen gekleurde vingers en een auto die een hele vieze kleur had.
Bij een auto programma had ik gezien hoe ze met een zeiknatte poetstol een lak hadden gepolijst van een rode Toyota MR-2. Volgens de enhousiaste presentator was dit iets wat iedereen kon doen. Met een goedkoop apparaat van de halfords ben ik ook bezig geweest wat resulteerde in een grote kliederboel en alles onder de groene spetters van de waxresten. Ik was niet echt onder de indruk van het behaalde resultaat.
Na wat gespeur op internet kwam ik terecht op een forum over autodetailing,
Hier heb ik me goed ingelezen over waxen, polishes, polijstmiddelen, microvezel, klei, glazes en sealants. Na het lezen van een aantal "showoffs" en projecten zag ik dat mijn auto ook een hoop lakdefecten had. Een paar dagen later werd er dan ook een groot pakket aangeboden met autoverzorgingsprodukten en kon ik niet wachten op het weekend.

Helaas duurde het een week of drie tot het weer eindelijk een beetje meerwerkte en ik vol aan de gang kon gaan om mijn auto te transformeren in een "showcar". Na een weekend samen met mijn auto te hebben gespandeerd kon ik op zondagavond mijn ogen niet geloven hoe mooi mijn auto was geworden. wat een diepe wetlook glans en wat een verschrikkelijke mooie kleur had mijn auto. Ik had het Detailvirus te pakken. 
In de weken daarna had ik flink zitten spitten op diverse websites over dit fenomeen.
Ik kwam erachter dat mijn auto nog mooier kon worden door deze machinaal te polijsten, dus je raad het al: nog geen week later stond ik met een kwaliteitsmachine mijn auto te doen.
Inmiddels een jaar of drie verder is Detailing voor mij een way of living, ik kan niet meer normaal naar een auto kijken zonder een uitgebreid stappenpan te bedenken om deze te lijf te gaan. Als ik ook een mooie auto zie is mijn eerste gedachte al jaren niet meer of ik erin mag rijden maar eerder wanneer ik deze kan Detailen.